Konstrukcje stalowe są szeroko stosowane w różnych gałęziach przemysłu. Istotne jest nie tylko ich odpowiednie zaprojektowanie, ale również i połączenie. W tym celu najczęściej stosuje się spawanie. Dlaczego jest ono cenione przez fachowców?
Konstrukcje stalowe – gdzie są stosowane?
Stal we współczesnym świecie znajduje bardzo szerokie zastosowanie. Ten wyjątkowo trwały stop żelaza z węglem sprawdza się m.in. przy produkcji hal oraz bramownic. Dzięki nowoczesnym technologiom udało się wzmocnić ten surowiec, co przełożyło się na jakość wykonywanych z niego elementów. Nic więc dziwnego, że ze stali tworzy się konstrukcje, które stają się szkieletem hal, stadionów, lotnisk, czy wiat. Produkcją tego typu elementów zajmują się specjalistyczne firmy. Projektują one takie konstrukcje, które składają następnie z właściwie prefabrykowanych elementów. Dzięki temu są one idealnie dopasowane i gotowe do łączenia. Takie konstrukcje można też dostosować do montażu w określonym terenie. Dzięki temu realizacja projektu jest znacznie szybsza.
Spawanie konstrukcji stalowych – na czym polega?
W produkcji konstrukcji stalowych istotne jest nie tylko właściwe zaprojektowanie, ale również i połączenie. Wpływa to bowiem na ich trwałość oraz wytrzymałość. Najskuteczniejszą metodą w w tym wypadku jest spawanie konstrukcji stalowych. Ta powszechna metoda umożliwia trwałe połączenie prefabrykowanych elementów w wyniku ich rozgrzania i stopienia ze sobą. O wytrzymałości decyduje tu odpowiednio dobrana spoina o określonych parametrach użytkowych. Spawanie konstrukcji stalowych jest metodą szybką i prostą. Możemy w ten sposób połączyć ze sobą wiele elementów bez dodatkowego obciążania całej konstrukcji. Połączenia śrubowe czy nitowe zwiększają bowiem jej wagę i mogą być źródłem korozji. W przypadku spawania możemy to natomiast odpowiednio zabezpieczyć. Więcej o tym dowiesz się w tym miejscu https://cnc.barosz.pl/uslugi/konstrukcje-stalowe/. Spawanie konstrukcji stalowych najczęściej odbywa się metodą MIG i MAG. W pierwszym przypadku stosuje się obojętny gaz osłonowy, a w drugim – aktywny.
